The Road Trip (Escaping from Monsoon) – Part 01

වෙසක් පෝයට කලින් දවසේ අපි යාළුවෝ සෙට්එක නුවරඑළියේ යන්න දාගෙන තිබුනා. ඒත් ඒ දවස්වල කඩාපාත්වුන වැස්සත් එක්ක අනිත් අය නුවරඑළිය පැත්තට යන්න බයවුනා. මටයි තුෂාරිටයි නම් ඔය අව්ව වැස්ස රෑ දවල් ගානක් නැති වෙච්චිකොට සහ අපි දෙන්නා යන එන තැන් ගැන හොයන්න ඉන්නේ අපි දෙන්නම විතරක් වෙචිචිකොට, ගමනේ ලොකු අවුලක් තිබුනේම නෑ. ඒ උනත් අනිත් අයව බ‌ලෙන් ඇදගෙන යන්න බෑනේ, ගිහින් කරුමෙකටවත් එකෙක්ට හරි හෙම්බිරිස්සාවක්වත් හැදුනොත් අපි එපැයි වගකියන්න... ඒ නිසා ගමන තාවකාලිකව කල් දැම්මා.

හැබැයි ඒ වෙනකොටත් අපි දෙන්න නිවාඩු දාලා (ඇත්තටම නිවාඩු දැම්මේ මම විතරයි, එයාට ඉතින් Thushi’s Kitchen එකට එන ඕඩර්ස් බාරගත්තේ නැතුවහම ඉබේම නිවාඩුනේ) ගමනට ඇඳුම් එහෙමත් පැක්කරලා තිබුන නිසා ඒ දවස්ටික මේ වැස්සේ ගෙදර ඉන්න බෑ කියලමයි අපි දෙන්නට හිතුනේ.

අන්තිමටම කලින්දා හවස අපි දෙන්නා කතාවුනා කොහෙහරි වහින්නේ නැති පැත්තක රවුමක් ගහමු කියලා. එතකොට මතක්වුනා මේ දවස්වල එයාගේ ලොකු අයියලා කල්මුණේ ගිහින් හිටියේ කියලා (මොකද ලොකු අයියගේ කොල්ලා මේ දවස්වල කල්මුණේ Hospital එකේ Intern). අපි දෙන්නත් ඔන්න ඔහේ කල්මුණේ යමු කියලා රෑ අටට විතර අයිය‌ට කතා කරලා කිව්වා අපි හෙට එනවා ඉන්න තැනක් ලෑස්ති කරන්න කියලා. ලොකු මස්සිනත් ඉතින් ආයේ ප්‍රශ්ණ ඇහුවේ නෑ, කියපු පරක්කුවෙන් රූම් එකක් දැම්මා.

ඔන්න දැන් පහුවදා උදේ.

පාන්දර 5ට ලොකු මස්සිනාගෙන් කෝල් එකක්.. “මල්ලී මෙහෙ කිට්ටුව බාර් නෑ.. ගන්න දෙයක් ඔහෙන් අරන් එන්න”. ඉතින් ඒ අතිශය වැදගත් උපදේශයත් ම‌ගේ හිතේ තියාගෙන, ඒකට අවශ්‍ය අඩුවැඩියත් සම්පාදනය කරගෙන, අපි දෙන්නා උදේ පාන්දර 7ට විතර ගමන පිටත් වෙන්න ලෑස්ති උනා.

වැහිබර අහස පසුකරමින්

අපි දෙන්නත් එක්ක දැන් දක්ෂිණ අධිවේගී මාර්ගය දිගේ ඇදෙනවා. උදේ කෑම Canowin Arcade එකෙන්. කොහොමත් අපේ තුෂාරිට ඔතනින් ‌තේකක් හරි බිව්වේ නැත්නම් නිකං ගමන සම්පූර්ණ නෑ වගේ පොඩි සීන් ඒකක් තියෙනවා. උදේට අපි පට්ට රස ඉඩ්ලි එකක් කෑවා, මට මතක විදියට කඩේ නම FOOD SHARK.

මුල්ම නැවතුම කතරගම කිරිවෙහෙර හා දේවාලය. වෙනදට නම් දේවාලේ පූජා වට්ටියට පළතුරු අරන් එනවා උනාට එදා හදිස්සියේ ආපු නිසා කිරිවෙහෙරට යන පාරේ තිබුන ක‌ඩේකින් පූජාවට්ටියක් ගත්තා. ඒවෙලාවේ සල්ලි මාරු කරන්න තිබුනේ නැති නිසා ඒ කඩේ අය කීවා කමක් නෑ මහත්තයා ආපහු යන ගමන් දීලා යන්න කියලා.

සාමාන්‍යයෙන් අපි ගෙදරින් පළතුරු අරන් යන්නේ ඔය පූජාවට්ටි කඩවල තියන පළතුරු එච්චර හොඳනැති නිසා, මොකද අපිත් ඒකෙන් බාගයක් කනවනේ. හැබැයි මේ පළතුරු ටිකනම් සුපිරි කියන්නේ මම මෑතකදී කාපු රසම අඹයි කෙසෙලුයි.

 

කිරිවෙහෙර

අගය කලයුතු වැඩ

මම ආසම කරන පාරක්... සෙල්ල කතරගම පාර

කොහොමහරි එතන වැඩ ටිකත් ඉවර කරලා අපි දෙන්නා ආපහු ගමන පටන්ගත්තා බුත්තල, මොණරාගල, සියඹලාණ්ඩුව, අම්පාර හරහා කල්මුණේ.

බුත්තලට එන අතරමග එක වාහනයක් අපිට හෙඩ් ලයිට් එකක් එහෙම ගහගෙන ගියා. මමත් ඉස්සරහ පොළීසියෙන් ඇති කියලා හිතලා සියලුම මාර්ග නීති වලට අවනතව යනවා, හැබැයි මෙලෝ යකෙක් නෑ. තවත් ටිකක් යනකොට මෙන්න ඉන්නවා පාර මැද ලොකු අලියෙක්. අරූ මට ලයිට් ගහලා තියෙන්නේ අලියා ඉන්නවා කියන්න. හැබැයි ඉතින් ඔය පාරේ ඉන්න අලි වාහනවලට කරදර කරනවා කියලා තිබුනට, එයා නම් අපිට කිසි කරදරයක් කරේ නෑ.

තුෂාරිනම් කියුවේ කවදාවත් අලියෙක් තවත් අලියෙකුට කරදර කරන්නේ නෑ කියලා.

මොණරාගලින් දවල්ට කාපු අපි දෙන්නා ආයෙ යනවා. ඔහොම යනකොට අමුතු හැඩයේ කන්දක් තියනවා. අපි දෙන්නට දැන් හොයාගන්න ඕනේ මේක මොකද්ද කියලා. අහල පහල කාගෙන් හරි අහන්නත් ලැජ්ජයි වගේ නිසා මම කන්ද හොඳට පේන තැන් තුනක විතර නවත්තලා එක එක ඈන්ගල් වලින් Photo ගන්නවා Google Lance දානවා ඒත් විස්තරයක් හොයාගන්න නෑ. ඔහොම තව ටිකක් දුර යනකොට මෙන්න අපි දෙන්නා ඉබේම කන්ද පාමුලටම ඇවිදින් කියන්නකෝ.. බෝඩ් එකකුත් ගහලා තියනවා ‘ගෝවින්ද හෙල‘ කියලා.

ගෝවින්ද හෙල.... ෆොටෝ ගගහ විඳපු දුකක්....

 

ඉතින් ඒ ප්‍රශ්ණෙත් විසඳගෙන අපි හවස 4-5 වගේ වෙනකොට කල්මුණේට සැපත්උනා. ආපු ගමන් පොඩි වොෂ් එකක් එහෙම දාගෙන අයියලා එක්ක ගියා කල්මුණේ ෂොපින් රවුමක්. බුදු අම්මේ එහෙ තියන ජාති, ඒක නිකන් වෙනම රටක් වගේ. කොළඹ හොයාගන්න බැරි සමහර දේවල් මෙහෙ තියනවා කියන්කෝ. ඒකත් හෙන අඩුවට.

තුෂාරි පහුගිය දවස්වල හොය හොයා හිටපු මොකක්ද ක්‍රීම් එකක් (ඒක UK වල තියන වර්ගයක්ලු) හොයාගත්තා එතන තිබිලා. ගනන් ගැන කියුවොත්, මෙහෙ සුපර් මාකට්වල 100g රු.3,700ට විතර තියන Nescafe Gold එක එහේ තියනවා 200g රු.3,400යි. කඩේ නම Foreign Mart. එතන බිස්කට්, රටඉඳි, Pistachio වගේ ඇට වර්ග, චීස් වගේ දේවල් වල ඉඳන් කොස්මටික් විතරක් නෙමෙයි එක එක ටූල්ස් වර්ගත් තියනවා.

 අනිත් සීන් එක තමයි එහේ හරියට තියනවා පාවිච්චි කරපු ඉලෙක්ට්‍රික්/ඉලෙක්ට්‍රොනික් බඩු ගන්න. ඒ වගේම අළුත්ම බ්‍රෑන්ඩඩ් ඒවත් තියනවා අඩුවට ගන්න. ඒවගේමයි කෑම කන්න තැන්, Pizza Hut, KFC වගේ ඒව වගේම තෝසේ, බිරියානි, නාන් වගේ ඉන්දියන් කෑම තියන Restaurants වැහි වැහැලා. පට්ට අයිස්ක්‍රීම් කඩයක් හම්බුනා නම Ice Age.

කොහොම හරි රෑ 7-8 වෙනකන් මේ ෂොපින් රවුම ගිහිල්ලා ඊට පස්සේ ගියා කල්මුණේ බීච් එකට. ඒ වෙලාවට සෙනඟ නෑ. පට්ට නිදහසේ බෝට්ටුවක් උඩ වාඩිවෙලා කයියක් ගහගෙන හිටියා. කොහෙම හරි අපි රෑ 10ටත් බීච් එකේ. ඊට පස්සේ අපි ගියා අයියලා ඉන්න Hospital Quarters එකට, මොකද අක්කා අපිට එහෙ රෑ කෑම ලෑස්ති කරලා තිබුනේ.

 

ජීවිතේට බම්බු ගහන්න කියලා, බෝට්ටුවයි බීච් එකයි විඳින මමයි ‌ලොකු මස්සිනයි...

ලොකු මස්සිනයි මමයි ඉතින් පොඩි 🍺 එකක් බොන ගමන් පැස්ටා කෑවා. පොඩි අවුලකට තිබුනේ අප්‍රේල් මාසේ අසනීප උනා‌ට පස්සේ Doctor පොරට ඇල්කොහොල් පාවිච්චිය තහනම් කරලා තිබුන එක තමයි. හැබැයි ලොකු මස්සිනා නම් කිව්වේ ඔය ඇල්කොහොල් කීවට හැම ඇල්කොහොල් වර්ගයන්ම අගුණ වෙන්නෙ නෑය... ඒ නිසා හරියටම අගුණ වර්ගය මොකක්ද කියලා හොයාගන්න එකින් එක බීලම බලන්න වෙනවාය... කියලා තමයි. අනිත් එක එහෙම ටෙස්ටින් කරන්න මේ වගේ තැනක් තමා හොඳම කියලත් කියුවා... මොකද Hospitalඑක අල්ලපු වැටේ, Doctor ගෙදර ඉන්නවා.

ලොකු නෑනා නම් ටිකක් බැන්නා. ඒත් ඉතින් ඒ බැන්නේ 🍺 වලට මිසක් අපිට නෙවෙයිනේ... ඒ නිසා අපි වැඩිය ගනන් ගත්තේ නෑ.

අපි නැවතුනේ Villa LUXEZ. ෂේප් තැන, වැඩිය ගනනුත් නෑ, නිදහස්, රූම් එහෙම හරි පිරිසිදුයි වගේම හොඳට ඉඩත් තියෙනවා. ඒකේ පොඩි කෑම කාමරයක් තියනවා පැන්ට්‍රියක් එක්කම. වතුර රත් කරගන්න කෙට්ල්, කෝප්ප, පිඟන්, වීදුරු ඔය ඔක්කොමත් තියනවා. තුෂාරිට නම් හරි සතුටුයි මේක දැකලා, මොකද අපි දෙන්නා අපේ ට්‍රැවලින් තේ හදන බඩු සෙට්එක අරන් ගියාට තේ හදන්න ලොකු කෝප්පයක් ගෙනියන්න අමතක වුනා.

 

පළවෙනි දවසේ විස්තර මේ ඇති. දෙවෙනි දවසේ විස්තර පස්සේ කියන්නම් හොඳේ....

මේ කතාව ගොඩක් දිගයි. මොකද අපි මේ පටන් ගත්ත ගමන නැවතුනේ දවස් 06කට පස්සේ.